29.11.14

26 φωτογραφίες που δείχνουν την πραγματική (και όχι την υπεροπτική ή ψωνισμένη...) θέση μας στον κόσμο.



(Original article by Dave Stopera. www.Buzzfeed.com Staff.



1. Αυτή είναι η Γη. Εδώ ζεις.

NASA Goddard Space Flight Center Image / Via visibleearth.nasa.gov



2. Κι αυτή είναι η γειτονιά σου. Το ηλιακό σύστημα.

Via foxnews.com


3. Αυτή είναι η απόσταση ανάμεσα στη Γη και το φεγγάρι. Δε φαίνεται και πολύ μεγάλη, σωστά;




4. Ξανασκέψου το. Σ' αυτήν την απόσταση χωράνε όλοι οι πλανήτες του ηλιακού συστήματος, όμορφα και τακτοποιημένα.

PerplexingPotato / Via reddit.com

5. Αλλά ας μιλήσουμε για πλανήτες. Η μικρή πράσινη μουτζούρα είναι η Β. Αμερική δίπλα στον Δία.
NASA / John Brady / Via astronomycentral.co.uk


6. Κι εδώ είναι ο πλανήτης Γη (για την ακρίβεια 6 πλανήτες) συγκρινόμενος με τον Κρόνο.
NASA / John Brady / Via astronomycentral.co.uk



7. Και για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης, έτσι θα βλέπαμε τους δακτύλιους του Κρόνου αν ήταν γύρω από τη Γη.

Ron Miller / Via io9.com


8. Αυτός είναι ένας κομήτης. Τον Νοέμβριο του 2014 προσεδαφίστηκε επάνω σε έναν τέτοιο κομήτη ένα δικό μας σκάφος. Στη φωτογραφία η σύγκριση γίνεται με το Λος Άντζελες.
Matt Wang / Via mentalfloss.com


9. Αλλά αυτό δεν είναι τίποτα συγκρινόμενο με τον Ήλιο. Κοίτα που βρίσκεσαι.
Via Twitter: @maiwandafghani


10. Να 'σαι από το φεγγάρι.
NASA



11. Να 'σαι από τον Άρη.
NASA



12. Να 'σαι από τους δακτύλιους του Κρόνου.
NASA


13. Και να ΄σαι από τον Ποσειδώνα, 4 δις μίλια μακριά.
NASA
Για να παραφράσω τον Carl Sagan, όλα και όλοι που έχεις γνωρίσει υπάρχουν πάνω σ' αυτήν την κηλίδα.




14. Ας τραβηχτούμε λίγο πίσω. Το μέγεθος της γης συγκρινόμενο μ' εκείνο του ήλιου. Τρομακτικό; Ο ήλιος ούτε χωράει στη φωτογραφία.
John Brady / Via astronomycentral.co.uk



15. Κι εδώ είναι ο ίδιος ήλιος από την επιφάνεια του Άρη.
NASA



16. Αλλά αυτό δεν είναι τίποτα. Όπως είχε πει πάλι ο Carl Sagan, τα αστέρια που υπάρχουν στο διάστημα είναι περισσότερα από τους κόκκους άμμου όλων των παραλιών της Γης.
Via science.nationalgeographic.com




17. Πράγμα που σημαίνει πως υπάρχουν αστέρια πολύ, πολύ μεγαλύτερα από τον κακόμοιρο ήλιο μας. Κοίτα πόσο μικροσκοπικός και ασήμαντος είναι ο δικός μας.
Via en.wikipedia.org



18. Άλλη μια απεικόνιση. Το μεγαλύτερο αστέρι, o VY Canis Majoris, είναι 1.000.000 φορές μεγαλύτερος από τον Ήλιο.
Via youtube.com


19. Τίποτε από αυτά δεν συγκρίνεται με το μέγεθος ενός γαλαξία. Αν ο Ήλιος είχε το μέγεθος ενός λευκού αιμοσφαιρίου, τότε στην ίδια κλίμακα ο Γαλαξίας μας θα είχε το μέγεθος των ΗΠΑ.
Via reddit.com



20. Κι αυτό επειδή ο γαλαξίας μας, ο Milky Way, είναι τεράστιος. Αυτή είναι η θέση σου αυτή τη στιγμή, μέσα στο γαλαξία.
Via teecraze.com


21. Όμως ΟΛΑ τα αστέρια που μπορείς να δεις τη νύχτα βρίσκονται ΜΟΝΟ μέσα στον κίτρινο κύκλο. Δεν μπορείς να δεις τίποτα πέρα από αυτόν.
Via Twitter: @lucybrockle



22. Όμως ακόμα κι ο γαλαξίας μας είναι ένας νάνος αν τον συγκρίνουμε με κάποιους άλλους γαλαξίες. Να ο Milky Way δίπλα στον IC 1011, που βρίσκεται 350 εκ. έτη φωτός μακριά.
Via Twitter: @smokeinpublic



23. Ας δούμε όμως τη μεγαλύτερη εικόνα. Στην παρακάτω φωτογραφία που τραβήχτηκε από το τηλεσκόπιο Hubble, ΜΟΝΟ μέσα σ' αυτήν υπάρχουν χιλιάδες χιλιάδων γαλαξίες και κάθε ένας περιέχει εκατομμύρια αστέρια το κάθε ένα με τους δικούς του πλανήτες.
Via hubblesite.org



24. Αυτός είναι ένας από τους γαλαξίες της παραπάνω φωτογραφίας, ο UDF 423. Βρίσκεται 10 εκ. έτη φωτός μακριά που σημαίνει ότι το φως του χρειάζεται 10 εκ. χρόνια να φτάσει στη Γη. Άρα όταν κοιτάς αυτήν τη φωτογραφία κοιτάς 10 εκ. χρόνια στο παρελθόν.


Via wikisky.org


25. Σκέψου μόνο ότι αυτό είναι ένα πολύ μικρό μέρος του Σύμπαντος. Ένα ασήμαντο τμήμα του νυχτερινού ουρανού.


Via thetoc.gr


26. Και φυσικά υπάρχουν μερικές μαύρες τρύπες εκεί έξω. Αυτή είναι μια μαύρη τρύπα συγκρινόμενη με την τροχιά της Γης.
D. Benningfield/K. Gebhardt/StarDate / Via mcdonaldobservatory.org


Έτσι λοιπόν, αν στεναχωριέσαι επειδή ακύρωσαν την αγαπημένη σου τηλεοπτική εκπομπή ή αν θυμώνεις επειδή οι ραδιοφωνικοί σταθμοί ξεκίνησαν να παίζουν χριστουγεννιάτικα πολύ νωρίς, θυμήσου:

Αυτό είναι το σπίτι σου.
By Andrew Z. Colvin (Own work) [CC-BY-SA-3.0 (creativecommons.org) or GFDL (gnu.org)], via Wikimedia Commons

Αυτή είναι η Γη στο ηλιακό σύστημα.


Αυτό συμβαίνει αν απομακρυνθούμε λίγο και δούμε τη γειτονιά του ηλιακού συστήματος.
By Andrew Z. Colvin (Own work) [CC-BY-SA-3.0 (creativecommons.org) or GFDL (gnu.org)], via Wikimedia Commons

Και πιο μακριά στο γαλαξία...
By Andrew Z. Colvin (Own work) [CC-BY-SA-3.0 (creativecommons.org) or GFDL (gnu.org)], via Wikimedia Commons

Και πιο πέρα στην τοπική μας ομάδα...
By Andrew Z. Colvin (Own work) [CC-BY-SA-3.0 (creativecommons.org) or GFDL (gnu.org)], via Wikimedia Commons

Και λίιιγο πιο μακριά στο Υπερσμήνος της Παρθένου όπου ανήκουμε κι εμείς...
By Andrew Z. Colvin (Own work) [CC-BY-SA-3.0 (creativecommons.org) or GFDL (gnu.org)], via Wikimedia Commons


Να και τα γειτονόπουλα, τα τοπικά υπερσμήνη γαλαξιών...
By Andrew Z. Colvin (Own work) [CC-BY-SA-3.0 (creativecommons.org) or GFDL (gnu.org)], via Wikimedia Commons

Και φτάσαμε. Αυτά είναι ΟΛΑ όσα μπορούμε να παρατηρήσουμε στο Σύμπαν. Πιθανώς υπάρχουν κι άλλα. Η κόκκινη κουκίδα είναι το Υπερσμήνος της Παρθένου που λέγαμε. Ένα μικροσκοπικό μυρμήγκι σ' ένα τεράστιο βάζο. Εκεί μέσα περιέχονται όλες οι προηγούμενες φωτογραφίες. Μέχρι να φτάσουμε σ' εσένα και σ' εμένα.
By Andrew Z. Colvin (Own work) [CC-BY-SA-3.0 (creativecommons.org) or GFDL (gnu.org)], via Wikimedia Commons


Ίλιγγος;





_

25.11.14

Η Μοναξιά του καλλιτέχνη...

Η Μοναξιά του Καλλιτέχνη.
Η Μοναξιά του Καλλιτέχνη. Κέρκυρα. 2010.


Τη συνάντησα τυχαία στα στενά της Κέρκυρας τον Ιούλιο του 2010. Μέσα στον κόσμο, ανάμεσα σε μαϊμού Κάλβιν Κλάιν - Ντόνα Μπάραν - Εμπόριο Χαρμάνι, πίσω από σαγιονάρες και πέδιλα, μεταξύ πιτόγυρου, παστιτσάδας και δυνατών κοκτέιλς. Άλλοι κοντοστέκονταν και άλλοι προσπερνούσαν αδιάφορα, οι περισσότεροι βιαζόμασταν μη χάσουμε κάτι από τις διακοπές.

Δεν ξέρω πώς τη λένε, ούτε την ιστορία της. Ξέρω μόνο πως έπρεπε να σταματήσω και να τη φωτογραφήσω. Ίσως η θλίψη να ήταν μέρος του σόου. Ήταν όμως μια θλίψη συγκλονιστική, οσκαρική, σαν αυτές που μόνο μόνο οι καλλιτέχνες μπορούν να ζήσουν και να δείξουν.

Respect μικρή.




_

18.11.14

The Stalker

The Stalker.
Grasse. France. April 2011.
Στις αρχές της δεκαετίας του '90 είχα διαβάσει Το Άρωμα του Πάτρικ Ζίσκιντ. Πέρα από τη λογοτεχνική ομορφιά, την αγωνία, την κλιμάκωση και τις όποιες αρετές του συγγραφέα μου είχε προκαλέσει πολύ μεγάλη εντύπωση το σκοτάδι της πόλης. Grasse. Η πρωτεύουσα των αρωμάτων. Η μεσαιωνική πόλη με τις ακριβότερες αρωματοποιίες του κόσμου. Fragonard, Molinard, Galimard...

Όταν τον Απρίλιο του '11 ταξίδεψα στη νότια Γαλλία, η Γκρας ήταν μια επιβεβλημένη στάση. Έχοντας στο μυαλό μου το βιβλίο και τις σύγχρονες εικόνες της χλιδής και της αρωματοβιομηχανίας έφτασα στην πόλη οδηγώντας ένα μικρό βανάκι. Ένα βανάκι με έξι επιβάτες.

Πρώτο λάθος που έκανα. Έφτασα σούρουπο.

Έξι τουρίστες από την Ελλάδα κόλλησαν σε μια μεσαιωνική πλατεία σε συνοικία Αφρικανών μεταναστών και χρειάστηκαν δέκα λεπτά με μανούβρες μπρος πίσω σε απότομες ανηφόρες και πεζούλια για να μπορέσουν να βγουν σε κεντρικότερο δρόμο. Σούρουπο, ψηλά πέτρινα κτίρια και τριάντα κάτοικοι (μόνο άντρες) να μαζεύονται σιγά σιγά τριγύρω, να παρατηρούν καθισμένοι οκλαδόν ή σκαρφαλωμένοι πάνω σε τοιχία, να μιλούν χαμηλόφωνα, να κλείνουν αργά έναν κύκλο γύρω από το βανάκι.

Μπορεί ο φόβος να ήταν ηλίθιος. Μπορεί. Τί διάολο; Στην Γαλλία ήμουν όχι στην Νιγηρία.

Βρήκα να παρκάρω σε κεντρική λεωφόρο. ΣΤΗΝ κεντρική λεωφόρο της Γκρας. Τα αρωματοπωλεία είχαν κλείσει από τις 7 το απόγευμα. Δεν παραξενεύτηκα που τα βρήκα κλειστά (βλ. Ευρώπη), παραξενεύτηκα που δεν υπήρχε ούτε ένα φως, ούτε μια βιτρίνα, ούτε ένα ανοιχτό μαγαζί σε ολόκληρο το κέντρο, ούτε ένας άνθρωπος να κάνει βόλτα. Συννεφιά, σκοτάδι και ερημιά. Κάποιες κλεφτές ματιές στο εσωτερικό των αρωματοπωλείων φανέρωναν τη χλιδή αλλά μόνο πίσω από κατεβασμένες σιδεριές, λουκέτα και θαμπά αλεξίσφαιρα τζάμια.











Το μνημείο των πεσόντων του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, άδειο. Οι κάθετοι δρόμοι στην κεντρική λεωφόρο, άδειοι. Άδειοι, με τα χρώματα της νότιας Γαλλίας να ξεφτίζουν, μοναχικοί, σκοτεινοί και μετά το σούρουπο τρομακτικοί. Οι δρόμοι και τα πάρκα της πόλης είναι γεμάτοι φοίνικες. Η εικόνα θα μπορούσε να είναι εξωτική. Μόλις όμως πέσει ο ήλιος ζωντανεύουν οι σκηνές από Το Άρωμα. Δεν ξέρω αν ο γερμανός Πάτρικ Ζίσκιντ είχε ζήσει στην Γκρας ή αν απλά την είχε επισκεφτεί, ξέρω όμως ότι παρόλο που αναφέρεται σε άλλη εποχή, το βιβλίο του μεταφέρει την ανατριχίλα και το φόβο της πόλης ακριβώς όπως είναι και σήμερα. Γι αυτό το λόγο μια φαινομενικά σκοτεινή και αποτυχημένη φωτογραφία σε ένα στενό της πόλης έχει άλλο βάρος όταν είσαι στην Grasse. Βαφτίζεται The Stalker και τα λέει όλα.




_

5.11.14

Οι θεογκόμενες και ο Richard Feynman.



Έχω κατά προσέγγιση απαντήσεις και πιθανές πεποιθήσεις και διαφόρων βαθμών βεβαιότητα για διάφορα πράγματα, αλλά δεν είμαι απόλυτα σίγουρος για τίποτα. Richard Feynman.

Μέχρι σήμερα έχω βλαστημήσει χίλιες φορές που οι μαθηματικές μου γνώσεις φτάνουν με το ζόρι στις εξισώσεις δευτέρου βαθμού και δε σκαμπάζω γρι από ανώτερα μαθηματικά. Ποτέ μου δεν έχω ζηλέψει κανέναν άνθρωπο, όσο πλούσιος ή όμορφος κι αν είναι, όσες γυναίκες κι αν έχει δίπλα του, όσα αυτοκίνητα κι αν αλλάζει καθημερινά. Δεν έχω ζηλέψει ρούχα, φαγητά, αυτοκίνητα, ρολόγια, ταξίδια, λεφτά, τίποτα. Τίποτα, εκτός από ένα.

Ζηλεύω τους ανθρώπους που κατανοούν τις ταλαντώσεις των κοσμικών χορδών και τις εξισώσεις σύμπτυξης των κρυφών διαστάσεων του σύμπαντος. Εκείνους που αντιλαμβάνονται το σχέδιο του Θεού, ή του Αλλάχ, ή του Γιαχβέ, ή της Φύσης, ή όποιου άλλου πρωτομάστορα ή τυχαίου συνδυασμού πιθανοτήτων γέννησε τα Πάντα. Εκείνους που βλέπουν την ολότητα της ύλης και την ολότητα της Ζωής. Που κατανοούν πως όλοι είμαστε ένα σύνολο κοσμικών ταλαντώσεων, ίδιοι μεταξύ μας, τόσο μοναδικά τυχεροί και απειροελάχιστα σημαντικοί.

Πώς ήταν ο Κιάνου Ριβς στο Matrix αφού διάλεξε το χαπάκι; Πώς μπορούσε να διακρίνει τον κώδικα στο μεδούλι της πραγματικότητας; Οι άνθρωποι αυτοί μπορούν να δουν το ικρίωμα του χωροχρόνου χωρίς χαπάκια, μπορούσαν να το κάνουν πριν καν επινοηθεί ο όρος επιστημινική φαντασία. Μπορούν να δουν την άπειρη και πανταχού παρούσα Δημιουργία να ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια τους, να λύνεται, να απλώνεται, να μαζεύεται, να αγαπάει, να τους χαμογελάει.

Και μπορούν να της χαμογελούν κι εκείνοι, όπως ο Ρίτσαρντ.



_

3.11.14

Φεγγάρι

Timeline traces the ideas that led up to the Apollo moon landings.

Μια όμορφη σχεδιαστική και φωτογραφική απεικόνιση των 350 χρόνων εξερεύνησης της Σελήνης.
©Space.com
Ολόκληρο το άρθρο με τίτλο Destination Moon βρίσκεται εδώ.





_